به گزارش مجله خبری نگار،حمایت از تولید شعاری است که سالها است در صدر برنامههای توسعهای کشور قرار دارد، اما واقعیت میدانی نشان میدهد واحدهای تولیدی کوچک و متوسط در کهگیلویه و بویراحمد همچنان با موانع جدی دستوپنجه نرم میکنند؛ موانعی که نهتنها توسعه را متوقف کرده، بلکه چراغ بسیاری از کارگاهها را در آستانه خاموشی قرار داده است.
سالها است در جلسات دولتی از «حمایت از تولید» بهعنوان کلید اشتغال و توسعه سخن گفته میشود، اما در میدان عمل، بسیاری از تولیدکنندگان با دستان خالی در حال جنگیدن برای بقا هستند و تناقض آشکار میان شعار مسئولان و واقعیت میدانی، نهتنها اعتماد فعالان اقتصادی را سلب کرده بلکه کارگاههای کوچک را به مرز تعطیلی کشانده است.
یکی از تولیدکنندگان کهگیلویه و بویراحمد با لحنی گلایه آمیز به خبرنگار گفت: چند ماه است با سرمایه شخصی چراغ تولید را روشن نگه داشتهایم، اما به دلیل هزینههای سنگین و نبود حمایت جدی، ناچار شدیم تعدادی از نیروهایمان را تعدیل کنیم و بارها برای دریافت تسهیلات به ادارات و بانکها مراجعه کردهایم، اما جز وعده و امروز و فردا چیزی ندیدیم و این است معنای حمایت از تولید؟
بهرامی، مسئول مجتمع تولیدی زاگرس فوم کهگیلویه ادامه داد: هفت ماه پیش کار خودمان را در شهرک صنعتی بردیان شروع کردیم؛ اما به دلیل اجارهبهای سنگینی که داشتیم مجبور شدیم جابهجا شویم و با همکاری فرماندار کهگیلویه و مدیریت جهاد کشاورزی این مکان را با کرایه خیلی پایینتر از شهرک صنعتی اجاره کنیم.
وی افزود: ما این مجتمع تولیدی را با هزینه خودمان راهاندازی کردیم و در این مدت ۹ نفر نیرو داشتیم؛ اما به دلیل اینکه هزینه در گردش نداشتیم مجبور شدیم که تعدیل نیرو انجام دهیم و از نیروهای شرکت از ۹ نفر به ۶ نفر کاهشیافته است و علیرغم اینکه برای دریافت تسهیلات به چندین جا مراجعه کردیم؛ اما متأسفانه هیچ کمکی به ما نکردند.
بهرامی بیان کرد: از طرف فرمانداری کهگیلویه به بنیاد علوی معرفی شدیم؛ اما تا کنون موفق به دریافت تسهیلات نشدیم و علیرغم وعدههای مسئولان تا کنون از طرف اداره کار، صمت و بنیاد علوی هیچ کمکی در زمینه دریافت تسهیلات به ما نشده است و به همین دلیل مجبور به تعدیل نیرو شدیم؛ چون شرایط پرداخت حقوق ۹ نفر را نداشتیم و ما باتوجهبه اینکه تازه شروع به کار کردیم و اول کار به مشکلات زیادی برخوردیم برای توسعه کارمان از مسئولان درخواست داریم که در شهرک صنعتی دهدشت در اختیار ما قرار دهند و برای اینکه مجدد مجبور به تعدیل نیرو نشویم درخواست تسهیلات داریم.
کارشناسان اقتصادی نیز این وضعیت را نتیجه مستقیم بیتوجهی و بروکراسی پیچیده میدانند. بانکها با سختگیریهای بیپایان، دستگاههای اجرایی با تعلل در پرداخت تسهیلات و نبود هماهنگی بین نهادهای متولی، عملاً تولیدکننده را تنها گذاشتهاند.
اگر دولت و دستگاههای اجرایی هرچه سریعتر گره سرمایه در گردش، حمایتهای بانکی و تأمین زیرساختها را باز نکنند، بسیاری از کارگاههای تولیدی نوپا پیش از آنکه به بار بنشینند، تعطیل خواهند شد؛ رخدادی که نهتنها اشتغال موجود را تهدید میکند، بلکه توسعه اقتصادی و اجتماعی استان را نیز با چالش جدی روبهرو خواهد ساخت.
به گفته یکی دیگر از فعالان اقتصادی کهگیلویه و بویراحمد، حمایت روی کاغذ فراوان است، اما در عمل تولیدکننده باید هر روز با موانع جدیدی دستوپنجه نرم کند و وقتی تأمین ابتداییترین نیازها مثل سرمایه در گردش هم ممکن نیست، چگونه میتوان از توسعه و اشتغالزایی سخن گفت؟
واقعیت این است که اگر مسئولان استانی و ملی هرچه سریعتر به میدان عمل نیایند و موانع را برطرف نکنند، تعطیلی واحدهای نوپا، افزایش بیکاری و بیاعتمادی فعالان اقتصادی دور از انتظار نخواهد بود و اکنون پرسش جدی پیش روی مسئولان است: تا کی باید تولیدکننده قربانی وعدههای بیعمل و شعارهای تکراری شود؟ آیا زمان آن نرسیده که حمایت واقعی جایگزین حرفهای کلیشهای شود؟